کد مطلب:153801 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111

پاسخ امام به نامه های کوفیان
امام حسین (ع) پس از وصول نامه ها و حضور همه فرستادگان كوفه و ملاقات با آن ها دو ركعت نماز بین ركن و مقام بجای آورد و از خداوند متعال طلب خیر نموده و سپس نامه ای بدین شرح نگاشت.

بنام خداوند بخشنده مهربان، از حسین بن علی به بزرگان از مؤمنین و مسلمین، اما بعد، هانی و سعید آخرین فرستادگان شما با نامه هائی كه همراه داشتند نزد من آمدند و از مفاد نامه ها و آن چه را كه در آن حكایت نموده بودید مطلع شدم كه خلاصه اش این بود: پیشوائی نداریم به سوی ما بیا، شاید خدا به وسیله تو ما را در طریق حق و هدایت مجتمع سازد و لذا برادر و پسرعموی خود كه مورد اعتماد و وثوق من از اهل بیت من است یعنی مسلم بن عقیل را به سوی شما فرستادم، اگر او برای من نوشت كه بزرگان و دانایان و خردمندان و فضلای شما به آنچه كه در نامه های شما آمده و من آن را خواندم و فرستادگان شما به من گفته اند متفق القول و متحدالرأی هستند، ان شاء الله بزودی نزد شما خواهم آمد.


فلعمری ما الامام الا الحاكم بالكتاب القائم بالقسط الداین بدین الحق الحابس نفسه علی ذات الله. «و به جانم قسم كه امام و پیشوا نیست مگر كسی كه بر طبق كتاب خدا قضاوت كند و به عدل و داد قیام نماید و متدین به دین حق باشد و خود را برای خدا به این امور مقید سازد و السلام [1] .


[1] اعيان الشيعه ج 1/ص 589 - ابصار العين 5 الحسين في طريقه 8 - كامل ابن اثير ج 4/ ص 21 - بحار ج 44/ص 334 - ارشاد مفيد ص 204 - حياة الحسين ج 2/ص 340 - طبري ج 7/ص 235 - بلاغة الحسين ص 69.